EN DE UITSMIJTER IS VOOR VAN ROSSUM!
Nick van Rossum wint het lijstje van Sluispolder op Spaarnwoude, designed by www.thewhitelist.nl. Hij krijgt het shirt van www.possen.nl en kan daar ook "Order-of-Merit" op laten borduren. Tweede werd ( alweer ) Michel de Jongh die nu zijn hele familie kan uitnodigen voor een bordje Sama Sebo. Derde prijs ging naar Feddo, die weer eens wijn mag keuren. De Longest was voor van Essen en de Neary was van Willem Vos. Het flesje www.vino-tuyyo.com zal ze zeker smaken. Sluispolder was veranderd in Sluismoeras waardoor de YGGC moest uitwijken naar Spaarnwoude, met dank aan Hans de Wijs. Daar werd de Uitsmijter van Jan Otsen natuurlijk uitbundig gevierd met een prachtig diner.
UITSLAG
1 Nick van Rossum 35
2 Michel de Jongh 34
3 Feddo Kuiper 34
4 Mark Hünneman 31
5 Rein Akkerman 31
6 Willem Vos 30
7 Wilfred Mooij 30
8 Sebo Woldringh 29
9 Guido Dukker 29
10 Ilja Seunke 28
11 Alphons Peters 28
12 Cees Thomas 28
13 EP Knupfer 27
14 Adri Ruesink 27
15 Michael Tugendhaft 26
16 Frank Bakker 26
17 Marcel de Wijs 25
18 Lennart van Trigt 24
19 Peter van Essen 23
20 Bas ten Holter 20
21 Erik Smith 20
22 André Janssen 15
23 Nick den Ouden DNF
24 Edwin Geluk DNF
25 Michael Dukker DNF
26 Jouke Brouwer DNF
DE PHONS SCOORT OP BENTWOUD!
Alphons Peters pakt weer eens een lijstje, designed by www.thewhitelist.nl. Hij wint een shirt van www.possen.nl na wat passen en meten. Tweede werd Michel de Jongh, en derde prijs winnaar Sebo, die wijn mag proeven, nodigt hem uit voor een hapje. De Longest was ook voor Michel en Michel sloeg ook de Neary ( nu wel een birdie gemaakt hoop ik ). Na al die flesjes www.vino-tuyyo.com weet hij de AA hopelijk te vinden. Bentwoud was een nieuwe baan met een gek clubhuis. Er waren helaas wat late afzeggers en een no show. Maar de leiding wist het wel weer te fixen. Gelukkig bleven er na het rondje nog wat leden gezellig plakken.
Bentwoud 2017, het werd ook wel weer eens een keer tijd.
De dag en reis naar Zuid Holland begon wat rommelig,constant werd je voor de keuze gesteld je navi te volgen of toch de tientallen gele borden met een A, E of O te volgen vanwege de werkzaamheden.
Uiteindelijk goed en op tijd aangekomen op een mooie en goed onderhouden baan en een modern clubhuis. Bij aankomst bleek dat de kleine groep van de dag verder werd ingekort met twee spelers zodat er 13 deelnemers over bleven. Het motto voor de dag was eigenlijk nu of nooit meer.
Iedereen van ons kent dat gevoel wel op de eerste hole meteen een profi te moeten slaan omdat je afslag diep in de rough beland is,daar gaan we weer.Het werd letterlijk en figuurlijk een gevonden 3 punter ipv een streep omdat Sebo mijn eerste bal vond,blijft altijd een lekker begin als je rekening hebt gehouden met een streep. Na 7 holes en 17 punten vol vertrouwen voor de eerste keer de driver uit de tas op 8 en 9,het resultaat 2 strepen.
De tweede negen toch maar weer rustig begonnen met het houten vijfje uit de dertiger jaren wat toch resulteerde in 32 punten over 17 holes, er van uitgaande dat dit ook in dit kleine gezelschap niet genoeg zou zijn voor de overwinning toch maar weer de driver uit de tas op 18 en vol in de aanval. Het resultaat, mijn derde streep van de dag.
Dat de 32 punten genoeg waren voor de overwinning had ik zelf ook niet gedacht maar de 12 punten zijn bijzonder welkom na al die jaren, ook al zal ik het noch jaren moeten horen dat het deelnemersveld zo klein was. De kleine potjes moet je ook winnen zal ik maar zeggen. Sebo en Adri, die op 17 ook een belangrijke rol had door het vinden van een bal, hartelijk dank voor het leuke rondje en Sebo met zijn resultaat doorgestoomt naar de eerste plek bij de POTY is ook niet mis.
Als voetballiefhebber was het toch ook wel een vreemde en kenmerkende dag, een WK kwalificatiewedstrijd in Amsterdam en niemand die er eigenlijk nog echt in geïnteresseerd is en ook tijdens het eten met de over gebleven 8 man werd er met een schuin oog naar het scherm gekeken, overigens was ik met mijn keuze bij het eten minder gelukkig dan bij de keuze van mijn houten 5.
Na de wedstrijd in escorte naar huis, wegversperringen werden genomen alsof ze niet bestonden en voor het donker thuis zodat de kinderen voor hun eerste schooldag het lijstje nog konden bewonderen. Het lijstje blijft toch nog steeds het mooiste prijsje!!
Groet en tot volgende week, Alphons
UITSLAG
1 Alphons Peters 32
2 Michel de Jongh 30
3 Sebo Woldrigh 30
4 Wilfred Mooi 30
5 Erik Smit 29
6 Hans v/d Putten 29
7 Raymond Deenstra 27
8 Pieter Sandberg 24
9 Adri Reusink 23
10 Michel Tugendhaft 22
DNF Willem Ossekoppele
DEENSTRA BLIJ MET DE HOGE KLEIJ
Raymond Deenstra wint het lijstje van de Hoge Kleij, designed by www.thewhitelist.nl. Het shirt van www.possen.nl hangt straks in zijn walk-in kast. Tweede werd Peter van Essen, en Sama Sebo gaat weer voor hem koken. Willem Vos was weer eens derde en mag voor de zoveelste keer wijn komen proeven gesponsord door Eric Smith Fiscal Pro. De Longest was voor Beer en Michel sloeg de very Neary maar miste net zijn birdie. Het flesje www.vino-tuyyo.com zal 'n troost zijn. Dankzij Michael Tugendhaft mochten we op deze prachtige baan een rondje komen spelen. Zelfs het druilerige weer kon de schoonheid van deze baan niet verpesten. En als we geen sigaartjes in de baan roken, niet meer wildplassen en niet meteen achter die knappe schapen aangaan, mogen we vast wel weer eens terugkomen.
De Hoge Kleij..............een fantastische uitdagende baan!!!
Als ik kan doe ik mee met elke wedstrijd van de YGGC. Het is voor mij weer een tijd om de knop om te zetten en te ontspannen. Op advies van Michael, toch maar proberen in te schrijven om deze mooie baan te spelen. Dus mailtje naar Rein. Helaas geen plaats meer, maar gelukkig een paar dagen later toch een plekje. En achteraf moet ik Michael gelijk geven wat een mooie uitdagende baan. Ik krijg 23 slagen voor handicap 18.5, dat is veel dacht ik, dus zal wel een moeilijke baan zijn. En iederdaad: Greens allemaal glooiend and meestal verhoogd en lange holes.
Samen met Marcel in de auto van Michael op weg naar De Hoge Kleij , Leusden. Het weer zag er niet goed uit, regen en nog eens regen. Even de buien rader checken, gelukkig de voorspelling was droog als wij zouden starten. Aangekomen op de baan bleef het maar regenen, iedereen kwam binnen druppelen voor de koffie. Het aantal deelnemers was lekker groot 24, dus veel punten te vergaren. Ja toch Nick!
Sinds mijn definitieve terugkeer in Nederland , heb ik dit jaar al een paar wedstrijdjes mee kunnen doen en heb steeds het gevoel gehad dat ik wel weer eens zou kunnen winnen als ik maar niet.................. Afgelopen 3 keer, in de top 10 en tussen de 29 en 33 punten.
Zoals voorspeld, het was droog toen wij begonnen met onze afslag. Wij, Jouke, Willem en ik zaten in de laatste flight. Na een goede eerste hole, een mooie par, dacht ik “nou dat gaat lekker”, ging de 2de hole nog beter. Een sandy, birdy uit de bunker. Applaus van mijn flightgenoten, maar ik dacht als deze er niet was ingegaan zou de bal waarschijnlijk de green afrollen. Toch na 2 holes al 7 punten: ik kreeg een beetje het gevoel dat het mijn dag zou kunnen worden, als ik maar die drive op de fairway hou.
Na 9 holes 24 punten en geen strepen op de kaart. Wordt dit dan een kaart zonder strepen. Nog nooit zoveel punten op de eerste 9 holes. Mijn flightgenoten waren vol lof, vooral Willem, mijn marker, was een echte supporter en zei ga zo door voor de winst. Hole 10 was teleurstellend, na een uitstekende drive, 3 grote plaggen en een 7 op de kaart. Eerste streep op de kaart, dacht ik.
Aankomende op de 11e kwamen we er achter dat de stroke van de hole 4 was en dat ik dus een extra slag had. Een puntje dus en geen streep. Dit gaf toch weer een beetje vertrouwen. De rest van de holes gingen up en down. Het was moeilijk om de consistentie te behouden zoals tijdens de eerste 9 holes. Toch 2 strepen en 1 of 2 mooie pars om te compenseren. Uiteindelijk toch nog 13 punten gehaald. Door de prachtige baan en de uitstekende support van mijn flightgenoten was de regen geen spelbreker voor een goed resultaat.
Met 37 punten bleek ik de winnaar te zijn en mocht ik dus eindelijk weer eens een mooi lijstje in ontvangst nemen. Ik bedenk me net, dat mijn laatste lijstje, denk ik, 15 jaar geleden was. Dus het werd wel weer eens tijd voor een lijstje.
Onze flight was succesvol want , Willem met zijn 34 punten behoorde ook nog tot de winnaars. Jouke had een iets mindere dag. Mannen bedankt voor jullie support en gezelligheid.
Nick hoeveel stijg ik nu in het klassement?
Na afloop, nog gezellig met een grote groep gegeten. De dag was weer goed verzorgd. Ik wil iedereen en de sponsors hiervoor nog hartelijk bedanken. Jullie zorgen er toch maar voor dat elk jaar weer een leuke competitie gespeeld kan worden. Al 20 jaar lang. Het is een privilege om deel te zijn van zo’n leuke sportieve en een gezellig groep mensen. Ben blij dat ik weer in Nederland woon en nog meer lijstjes kan gaan winnen.
Kijk er naar uit om naar Schotland te gaan, ik hoop dat er zich nog een aantal mensen aanmelden want de groep is relatief klein. In ieder geval was dit een goede voorbereiding op Schotland.
UITSLAG
1 Raymond Deenstra 37
2 Peter van Essen 35
3 Willem Vos 34
4 Rein Akkerman 34
5 Nick den Ouden 32
6 Eric Smith 32
7 Michel de Jongh 30
8 Cees Thomas 29
9 Michael Tugendhaft 27
10 Kenneth Kirschner 26
11 Gerard Linneman 26
12 Edwin Geluk 25
13 EP Knupfer 24
14 Marcel Mouritz 23
15 Hans de Wijs 23
16 Andre Janssen 23
17 Marc Beerendonk 21
18 Antoni Janssen 21
19 Jary Bollen 21
20 Herman Drenkelford 21
21 Wilfred Mooy 21
22 Ron van Doesburg 21
23 Jouke Brouwer 20
VAN ESSEN WINT SPAARNWOUDE
Peter van Essen wint met 37 punten het lijstje van Spaarnwoude, designed by www.thewhitelist.nl. Hij mag een shirt van www.possen.nl laten aanmeten. Tweede werd Tonny van Leeuwen met 35 punten, hij mag een vorkje prikken bij Sama Sebo. Derde plek was voor Akkerman die de wijnproeverij mag bijwonen. De Longest was voor Bartje Hulsman en Mouritz sloeg de Neary, het flesje www.vino-tuyyo.com zal ze zeker smaken. Dankzij Hans de Wijs werd de YGGC weer royaal in de watten gelegd. Heerlijke broodjes voor de start. Bier, wijn en wraps bij de turn. Een Magnum ijsje op de 16e, en een heerlijke BBQ op het terras. Toptoptop!
Warsteiner ……… en waar is Nicky?
Elke wedstrijd van de YGGC is voor mij weer een feestje, maar die op Spaarnwoude altijd een feest! Naast de mooie, uitdagende en goed onderhouden baan is de sfeer altijd relaxed en het welkom allerhartelijkst. Zo ook nu weer, ik was wat vroeger dan normaal, maar er zaten al zo’n 15 Yggc’ers lekker in het zonnetje te keuvelen. Ik viel meteen met mijn neus in de boter, want onze voortreffelijke gastheer Hans, liet broodjes met zalm en kip serveren, zodat mijn gebruikelijke uitsmijter ham/kaas vandaag niet nodig was (en misschien maar goed ook😊).
Het hele seizoen speel ik voor mijn gevoel al goed, maar komt dat tot dusver niet tot uiting in mijn score. Mijn laatste lijstje dateert al van 2013, dus vandaag moest het maar eens gebeuren! Dat komt omdat bijna al mijn lijstjes die ik heb gewonnen net na mijn vakantie zijn gewonnen. Ook nu weer was ik net terug van vakantie, dus heerlijk uitgerust en niet onbelangrijk bij een potje golf volledig relaxed. Bovendien had ik in mijn vakantie goed kunnen oefenen door 3 potjes matchplay te spelen tegen een goede vriend met een lage handicap en rete fanatiek. Wat je van een lage handicaper kunt leren en zeker bij een matchplay wedstrijd is dat je alleen risico’s moet nemen als het nodig is, teleurstellingen over een mislukte slag of makkelijke put zo snel mogelijk moet vergeten en je steeds moet focussen op de volgende slag. Natuurlijk wist ik dat al, alleen in de praktijk bleef ik teveel gefocust op de score en liet ik mijn teleurstelling veel te lang toe in mijn spel.
Afijn, met dit in mijn achterhoofd begon ik met mijn flightgenoten Bart, Hans en Pieter aan onze wedstrijd. Na een goede eerste hole ging het meteen op hole 2 al fout, de eerste streep was binnen, lekker dan! Normaliter wil ik dan gaan compenseren, maar met de lessen in mijn achterhoofd uit mijn vakantie pakte ik de draad snel weer op en al pratend en lachend bereikten wij hole 9 waar wij werden opgewacht door een vrolijke medewerkster van Spaarnwoude die ons de keuze liet maken uit een wrap met zalm of kip en een biertje, wijntje of frisdrank. Pieter ging verstandig aan de AA, Hans nam een door hem zelf gebotteld wit wijntje en Bart en ik namen een Warsteiner, want onze scores waren van dien aard, dat de hoofdprijs er vandaag toch niet inzat! De Warsteiner smaakte echter zo goed dat Bart en ik nog een tweede namen en vol goede moed begonnen aan onze tweede negen holes. De tussenstand in onze flight na 9 holes was overigens ( in volgorde van boven naar beneden; Peter 15, Pieter 14, Hans 12 en Bart 11 stablefordpunten).
De tweede negen holes werd er nog meer gepraat en gelachen, nam het spelniveau met de hole toe en werd de baan in onze ogen steeds mooier en mooier, waar dat nu aan lag…….? Afijn, zoals jullie weten, moet je tussen hole 16 en 17 een heel stuk lopen. Tijdens deze lange wandeling werden de scores even uitgewisseld, de tussenstand bij Nederland-Denemarken gemeld en werd het bij mij duidelijk dat er vandaag misschien wel een lijstje in zat, na 5 parren en twee bogey’s. Ik had mij nog zo voorgenomen niet aan scores en lijstjes te denken en onbewust sloop het erna 16 hole s toch in! Gevolg op hole 17 een slechte afslag het bos in. Gelukkig vonden mijn flightgenoten mijn bal en kwam ik er met een dubbel bogey vanaf, dus nog 1 schamel puntje. De laatste hole moest het dus gebeuren en zowel Pieter, Bart als ik scoorden een par en Hans een bogey. Zouden 37 punten genoeg zijn? Belangrijker was dat wij een ontzettend leuk rondje hadden gelopen, lekker hadden gespeeld en bovenal ons opperbest vermaakt.
De 37 punten bleken genoeg voor het lijstje ; onze flight was überhaupt succesvol met een 9e plaats voor Hans, een 8e voor Pieter en de enige echte prijs die telt (aldus Bart), die van de longest voor jawel, Bart. Mannen bedankt voor jullie support en gezelligheid.
Na eerst nog even de laatste minuten te hebben gekeken van onze Oranje Leeuwinnen begonnen wij daarna aan een voortreffelijke diner, met vleesspiesjes, kippenpoten, spareribs, vis, diverse soorten groenten en uiteraard de nodige wijn en vertelde Tonny enige leuke anekdotes uit zijn Thaise avonturen. Het bleef nog lang gezellig op Spaarnwoude.
Maar was Nicky nu? Nick bleek vandaag niet zijn beste dag te hebben, zodat een top tien plaats en dus punten voor de ranglijst er niet inzat. Aangezien het bijwerken van de order of Merit een hels karwei is had hij besloten vast af te reizen naar het Zuiden om vast te beginnen om zo up to date te zijn. Wel jammer overigens want daarmee doorbrak hij onze traditie om na het eten nog een paar holes te spelen, dus Nick volgende keer gewoon weer blijven, want ik heb, deze inmiddels traditie, echt gemist!
Tot slot nog even een woordje tot Hans. Het was weer een voortreffelijke georganiseerde golfdag met alles erop en eraan. Gekscherend noemde je in de flight telkens dat wij wel op een C-baan (commerciële baan) speelde, maar als alle banen zo klantgericht waren als Spaarnwoude, dan zit het wel goed met de golfsport in Nederland. Namens alle YGGC’ers hartelijk dank en wat mij betreft graag weer tot volgend jaar.
UITSLAG
1 Peter van Essen 37
2 Tonny van Leeuwen 35
3 Rein Akkerman 34
4 Brian van Gelder 31
5 Raymond Deenstra 31
6 Marcel Mouritz 31
7 Joris Bruggen 30
8 Marcel Monnink 30
9 Pieter Sandberg 29
10 Hans de Wijs 28
11 Jouke Brouwer 28
12 Adrie Ruesink 27
13 Benno Honsdrecht 27
14 Bart Hulsman 26
15 Jack van Gelder 26
16 Marcel de Wijs 25
17 Jary Bollen 25
18 Rob de Haan 25
19 Kenneth Kirschner 22
20 Ilja Seunke 22
21 Jan Sandberg 21
22 Stef Key 14
23 Ernst Seunke DNF
24 Nick van Rossum DNF
SEUNKE JR IS HOT
Seunke JR wint ook het lijstje van de Kennemer G&CC, designed by www.thewhitelist.nl. Hij mag nu twee shirts van www.possen.nl passen. Tweede werd Sebo, hij mag bij Febo een kroketje trekken. Derde werd Michel de Jongh, en er zal heerlijke wijn over zijn tong vloeien. De Longest was van Bas ten Holter en onze Tonny sloeg de Neary, zij kregen een fles www.vino-tuyyo.com voor de zomervakantie. Zoals altijd werden we op de Kennemer verwelkomd door het vriendelijke personeel en het bekende vosje. Na het golfen ging een grote groep richting strand voor een heerlijke BBQ en 'n spannend potje zand golf.
UITSLAG
1 Ilja Seunke 41
2 Sebo Woldringh 39
3 Michel de Jongh 38
4 Ronald Koster 36
5 Willem Karel Ossenkoppele 35
6 Pieter Sandberg 35
7 Feddo Kuiper 34
8 Tonny van Leeuwen 34
9 Raymond Deenstra 33
10 Wilfred Mooy 33
11 Antoni Janssen 33
12 Stef Key 32
13 Hans de Wit 32
14 Hans de Wijs 31
15 Rein Akkeman 31
16 Rob de Haan 30
17 Michael Dukker 30
18 Hans vd Putten 29
19 Michael Tugendhaft 29
20 Jan Sandberg 27
21 Marcel Monnink 27
22 Guido Dukker 26
23 Benno Honsdrecht 24
24 Wouter de Haan 24
25 Kenneth Kirschner 24
26 Jack v Gelder 24
27 EP Knupfer 21
28 E Geluk 20
29 Bas Ten Holter 18
30 Frank Bakker 16
THE BEACH BUMS
1Frank Bakker 38
2 Guido Dukker 36
3 Ronald Koster 34
Neary Bas ten Holter
Longest Rob de Haan
SEUNKE JR IS BESTE IN 'T WESTE
Seunke JR wint het lijstje van Westfriese GC, designed by www.thewhitelist.nl. Hij mag een shirt van www.possen.nl passen. Tweede werd Brian van Gelder, het bordje bij Sama Sebo staat op je te wachten. Derde werd Peter van Essen, hij mag wijnproeven en de politiefuik ontlopen, aangeboden door Fiscalpro Erik Smith. De Longest was van Tugendhaft en Deenstra sloeg de Neary, zij kregen een mooie fles www.vino-tuyyo.com voor hun meisje. Het was mooi weer op de Westfriese en de hoge handicappers hadden hun dag. Na de prijsuitreiking en het eten werd er nog 5 holes gelopen door wat fanatieke leden met alleen een ijzeren 7 en een putter. Winnaar Peter van Essen.
Een mooie dag in juli, onbewolkt en stralend weer, de Noord Hollandse polder. Onderweg naar het Westwoud wordt er in de auto gesproken over kriebels die ontstaan op het moment dat je goed in de wedstrijd zit, de kriebels die maken dat de gedachten gaan afdwalen naar een mogelijke overwinning, en de moeite die het vervolgens kost om de concentratie vast te houden. De concentratie die nodig is om daadwerkelijk een wedstrijd te kunnen winnen.
Bij het inslaan alle ballen een andere kant op, heel constant. Er overheerst en gevoel van - dit gaat hem niet worden, - dit wordt overmatig veel zoeken, - ik hoop dat ik voldoende ballen bij me heb want ik kan mij veel water herinneren bij Westwoud. Dan maar een beetje putten. Dat gaat iets beter, maar geen seconde hoop op een overwinning waarover werd besproken in de auto.
De eerste bal verdwijnt 10 meter verder in het hoge gras, de hole eindigt in een streep. Dat is goed voor het zelfvertrouwen. Tweede hole ook een streep, het eerste punt wordt pas gescoord op de derde hole. De holes daarna lopen beter, stables worden steeds frequenter. De eerst 9 eindigt met 14 stables, maar bij de turn zeker geen kriebels.
De eerste paar holes op de tweede negen beginnen te lopen, 3 stables hier, 4 daar, putjes die blijven vallen. Ik stop met tellen van de stables. – gaat het nu dan echt gebeuren. Gedachten die afdwalen, kriebels, moeite met concentreren.
Raymond speelt zijn eerste rondje van het jaar, Herman heeft zijn dag niet, en SR heeft het naar zijn zin. Ergens bij de 16de hoor ik geroezemoes over punten - Het zal toch niet. Tot het einde aan toe blijven scoren is mij niet eerder gelukt, en na de laatste put weet Raymond mij direct het resultaat te vertellen – 23 punten op de tweede negen. Ik reken en kom uit op 37, eindelijk mijn handicap van de 36 af, en een overwinning zou heel misschien wel eens kunnen.
Al met al een prachtige dag, in goed gezelschap van Raymond, Herman, Seunke SR en alle andere aanwezigen tijdens het dinner, heb ik op Westwoud mijn eerste lijstje weten te bemachtigen en mijn handicap weten te verlagen. Dank gentlemen voor een mooie dag!
Ilja Seunke
UITSLAG
1 Ilja Seunke 37
2 Brian van Gelder 36
3 Peter van Essen 32
4 Ernst Seunke 32
5 Marc Beerendonk 30
6 Raymond Deenstra 29
7 Erik Smith 28
8 Jouke Brouwer 26
9 Nick van Rossum 24
10 Michael Tugendhaft 22
11 Herman Drenkelford 21
12 Pieter Sandberg 21
13 Rein Akkerman 19
14 Jack van Gelder 18
Halverwege de middag moest iedereen de wedstrijd op de Heemskerkse GC staken ivm de bliksem. Of toch niet? Lees hier het verslag door Nico Cohen.
DID NICO FINISH?
Ik weet zelf ook wel dat het eigenlijk niet kan. Maar toch, ik dacht “laat ik die altijd schappelijke penningmeester eens bellen om te kijken of een oud-lid weer eens mee kan doen.” Zoveel spelers doen er tegenwoordig toch niet mee. Een kort en vrolijk gesprek, en een dag later sta ik op de eerste tee van de Heemskerkse.
Bij aankomst heb ik natuurlijk wel weer al die oude grappen aan moeten horen. “Ga je de eindstreep halen Nico?” “Paaltje met twee strepen geven 100 meter aan, vanaf daar kan je putten.” “Blijf je na afloop slapen? En wil je dan vlees of vis?” Ik speel met eerdergenoemde penningmeester en onze voorzitter Jack. Jack heeft een buggy nodig, maar gelukkig loop ik niet in mijn eentje. Onze penningmeester is namelijk ook fit genoeg om zelf door de baan te bewegen. Wel laat ik mijn vaste caddie Brian mijn tas dragen, hoewel dat meer gewoonte is dan noodzaak.
Het weer is fantastisch en ik speel vele malen beter dan ik me van ooit kan herinneren. “Zes in”, “vijf in”, “drie in”, “vijf in”, “vier in” en ga zo maar door. Brian’s handen doen pijn van het applaudisseren. Vind ik niet zo erg, want ik betaal hem er tenslotte voor. Ik rond de eerste negen af met 21 punten, en lig dan al ver voor op de rest van mijn flight.
De tweede negen gaan zo mogelijk nog beter. Jack en de penningmeester melden ook goede scores. Ik vraag na een paar holes wel of Brian even met ze mee wil tellen, want beide heren vergeten nog weleens een slagje. Na hole 17 sta ik al op 39 punten! De flight voor ons speelt een beetje traag en zijn bovendien weer eens aan het zoeken als we op de 18e tee aankomen.
Gelukkig kom ik dan enkele leuke dames van Sluispolder tegen, en een praatje maken kan ik nog altijd. Na toch wel lang wachten sla ik een redelijke drive. Ik heb dan wat moeite met een bunker, moet nog een keer droppen bij een slootje, maar dan kan ik putten vanaf een kleine 15 meter buiten de green. Iets uit de richting, raakt een bunkerhark, rolt alsnog de green op en verdwijnt zo in de hole. “Vier in” zeg ik trots. Jack kijkt er verbaasd naar. “Wordt het zo’n dag?” “Wordt het zo’n dag?” Ja Jack, het werd zo’n dag. Haalde ik de eindstreep? Did Nico finish? Ja en of did Nico finish. Met 43 punten in zijn tas.
En eindelijk heb ik dan dat lijstje. Het is er misschien maar één, maar dat is er nog altijd één meer dan Wouter de Haan.
UITSLAG
1 Nico Cohen 43
Rein Akkerman DNF
Jack van Gelder DNF
Wilfred Mooij DNF
Sebo Woldringh DNF
Edwin Geluk DNF
Ronald Koster DNF
Marc Beerendonk DNF
Willem Vos DNF
Peter van Essen DNF
Nick van Rossum DNF
E.P. Knüpfer DNF
Jary Bollen DNF
Feddo Kuiper DNF
Erik Smith DNF
Ron van Doesburg DNF
Mark Hünneman DNF
PIETER SANDBERG HERBOREN!
Pieter Sandberg mag, na een voorspoedig herstel en fitter dan ooit, het lijstje van The International, designed by www.thewhitelist.nl aan de muur hangen. Hij krijgt een shirt van www.possen.nl aangemeten. Tweede werd Marcel Mouritz, hij kan gezellig aanschuiven bij Sama Sebo. Derde werd Herman Drenkelford, hij mag proeven of die wijn van Tuyyo echt zo goed is, gesposord door eventprof.nl. De Longest was van Benno Honsdrecht en Marcel Mouritz sloeg de Neary, zij mogen een mooie fles van www.vino-tuyyo.com koud zetten. De baan lag er mooi bij, alhoewel de wind het wel erg moeilijk maakte. Vooral Van Rossum had daar kennelijk last van en nam na 9 holes al de benen. Het bleef nog lang gezellig waardoor The International door zijn voorraad Tuyyo heen ging. Zo hoort het!
Het is lang geleden dat ik een lijstje won. Te lang geleden. Daar moest iets aan worden gedaan. Maar wat? Lessen zijn mij te duur en heb ik het geduld niet voor. Misschien zou een operatie om wat meer zuurstof in mijn lijf te krijgen wel eens kunnen helpen. Ik had een aangeboren fabricagefout in mijn hart, meer in het bijzonder mijn aortaklep en dat werd steeds slechter en begon fysieke problemen te geven. En zo’n operatie wordt door de verzekeraar betaald.
Op 9 maart zou ik worden geopereerd. Een open hart operatie. Een ingrijpende maar redelijk routineuze operatie. Helemaal klaar was ik. Geschoren, “rustig maak” pilletje geslikt, nuchter gebleven, toen in de loop van de ochtend het bericht kwam dat vanwege andere spoedgevallen mijn operatie werd uitgesteld. Op 14 maart opnieuw proberen.
De avond daarvoor werd ik gebeld door mijn operateur. De man met wie ik een meer dan plezierig voorgesprek had gehad en in wie ik veel vertrouwen stelde. Hij moest een andere operatie doen maar zijn capabele collega zou hem vervangen. Een tweede tegenvaller. Dat had een waarschuwing moeten zijn.
De operatie verliep volgens de artsen voorspoedig en ook over het herstel in het ziekenhuis was iedereen tevreden. Ik zelf niet. Was een beetje jaloers op mijn medepatiënten die dezelfde dag waren geopereerd en met wie het zichtbaar beter ging, die duidelijk minder pijn hadden. Toch werd ik op 21 maart met wat pillen en recepten naar huis gestuurd.
Dat ging niet lang goed en na ongeveer anderhalve dag voelde ik mij steeds beroerder worden. Het werd per uur slechter en ’s nachts heeft Jet de ambulance gebeld. Aardige broeders maar ik had niets aan hen. Geen pijnstilling en slechts het advies beter, dieper in te ademen en die longen goed vol te zuigen. Even door de pijn heen te bijten. Dat heb ik braaf gedaan, maar zonder resultaat. Ik werd alleen maar zieker en Jet en de kinderen begonnen zich ernstig zorgen te maken.
Uiteindelijk ben ik 23 maart ’s avonds alsnog met spoed opnieuw geopereerd. Het bleek dat vanwege een bloeding mijn hartzakje, die daarvoor geen ruimte heeft en slechts ter bescherming van het hart daar omheen zit, nu ook nog eens gevuld was met een halve liter bloed en een stolsel ter grootte van een halve appel. Dat veroorzaakte de pijn. Dat maakte dat ik niet goed kon ademen en dat mijn hart ook niet goed kon pompen. Tel uit je winst. Het had niet veel langer moeten duren. Uiteindelijk is het goed gekomen en revalideer ik naar tevredenheid.
Wel heeft zich een karakter wijziging voorgedaan. Er zijn belangrijkere zaken in het leven dan een rondje golf. Wat kan mij die handicap schelen. Zal ik die bal het bos in shanken. Valt dat 40 cm putje weer niet vanwege de yips. Volstrekt onbelangrijk. Dat nieuwe inzicht, die insteek geeft grote rust. Rust, ontspannenheid die mijn spel ten goede is gekomen waardoor ik op de moeilijke maar prachtige The International in winderige condities tot 35 punten kon komen en daarmee niet alleen als enige! (schande) in de buffer heb gespeeld maar ook voor het eerst sinds jaren weer eens een lijstje won. Missie geslaagd maar of ik het de volgende keer weer zo zou doen weet ik niet. Ik zou het jullie niet willen aanraden.
Wel wil ik niet alleen mijn flight genoten Michel, Alphons en Peter S, maar alle aanwezigen bedanken. Iedereen was zo aardig dat ik er weer bij was en na afloop zo enthousiast dat juist ik had gewonnen. Dat gaf een goed gevoel. Nog versterkt door zeer attente felicitatie mails van Rein A en voorzitter Jack. Wat is de YGGC toch een mooie club en wat is het een voorrecht om daar lid van te mogen zijn.
UITSLAG
1 Pieter Sandberg 35
2 Marcel Mouritz 32
3 Herman Drenkelford 32
4 Michel de Jongh 30
5 Hans van der Putten 29
6 Gerard Linnemann 29
7 Hans de Wit 26
8 Michael Tugendhaft 26
9 Benno Honsdrecht 25
10 Brian van Gelder 25
11 Wouter de Haan 25
12 Peter van Essen 25
13 Sebo Woldringh 24
14 Peter Smit 24
15 Kenneth Kirschner 24
16 Ilja Seunke 24
17 Ron van Doesburg 24
18 Michael Dukker 23
19 Marc Beerendonk 22
20 Alphons Peters 22
21 Bart Hulsman 22
22 Willem Vos 22
23 Ernst Seunke 22
24 Adri Ruesink 21
25 Jan Sandberg 20
26 Jack van Gelder 14
27 Joris Brüggen 14
28 Nick van Rossum
MOEDER THOMAS NU BERETROTS!
Cees Thomas wint ook het lijstje van de Amsterdamse, designed by www.thewhitelist.nl met 39 punten. Hij moet nu zijn klerenkast uitbreiden voor het zoveelste shirt van www.possen.nl. Tweede werd Willem Vos, hij mag het kippetje van Sama Sebo verslinden. Derde werd Sebo Woldringh die de wijnproef mag nemen. De Longest was van Nick de Ouden en De Witte sloeg de Neary, zij kregen een fris flesje www.vino-tuyyo.com. Het was een prachtige dag met een record aantal deelnemers dit jaar. Er werd nog een matchplay afgerond die Wouter de Haan naar de volgende ronde lanceerde. Enige minpuntje was wel dat de meesten thuis gingen BBQen, en dat de kok nu met 28 overgebleven varkenssatés in zijn maag zit.
UITSLAG
1 Cees Thomas 39
2 Willem Vos 37
3 Sebo Woldringh 36
4 Nick den Ouden 34
5 Ronald Koster 34
6 Nick van Rossum 33
7 Alphons Peters 31
8 Robbert Jan de Witte 33
9 Marcel Mouritz 32
10 Peter van Essen 32
11 Michael Tugendhaft 31
12 Mark Hünneman 29
13 Adri Ruesink 28
14 Willem Ossenkoppele 28
15 Hans de Wijs 27
16 E.P. Knüpfer 26
17 Jan Sandberg 26
18 Feddo Kuiper 25
19 Kenneth Kirschner 25
20 Bart Hulsman 24
21 Marc Beerendonk 23
22 Jack van Gelder 22
23 Jouke Brouwer 21
24 Michael Dukker 20
25 Stef Key 13
26 Bas ten Holter
27 Wouter de Haan
28 Herman Drenkelford
MOEDER THOMAS APETROTS!
Cees Thomas wint het lijstje van Olympus, designed by www.thewhitelist.nl met 36 punten. Dat shirt van www.possen.nl zal hem goed staan. Tweede werd Ernst Seunke, hij mag zich even Bacchus wanen bij de wijnproeverij gesponsord door Peter van Essen. Derde plek was voor Michael Dukker die wel een bordje Sama Sebo kan gebruiken. De Longest was van Jan Sandberg en Hans van der Putten sloeg de Neary, zij kregen een flesje www.vino-tuyyo.com om te slurpen. We verwelkomde ons nieuwe lid Willem Karel Ossenkoppele die een prima eerste score noteerde. Jeroen Pauw sloeg ook even een balletje mee maar kwam niet door de ballotage. Door Moederdag waren er helaas wel veel afzeggingen. Volgend jaar dus maar op Vaderdag organiseren Michael Tugendhaft!!!
UITSLAG
1 Cees Thomas 36
2 Ernst Seunke 34
3 Michael Dukker 33
4 Hans vd Putten 32
5 Willem Karel Ossenkoppele 32
6 Hans de Wit 31
7 Nick v Rossum 31
8)Jan Sandberg 29
9 Gerard Linneman 29
10 Michel de Jongh 29
11 Rein Akkerman 27
12 EP Knupfer 25
13 Michael Tugendhaft 21
14 Herman Drenkelford 20
15 Kenneth Kirschner 19
16 Jack v Gelder DNF
DE ZWIJNTJES VAN NUNSPEET
Ernst Seunke wint het lijstje van Nunspeet, designed by www.thewhitelist.nl met 32 punten. Hij mag een schoon shirt bij www.possen.nl ophalen. Tweede werd Willem Vos, hij mag een kippetje verorberen bij Sama Sebo. Derde werd, met sigaartje, Jary Bollen. Hij mag proeven of er tabak in de wijn van Tuyyo zit, gesponsord door Jouke Brouwer. De Longest ging naar Wouter de Haan en de neary was voor Peter van Essen, zij vingen een flesje www.vino-tuyyo.com voor thuis. Jack zei dat het wel heel koud was op Nunspeet, en meer van de natuur had genoten dan van zijn spel. Volgende keer niet vergeten een iphone fototje van de winnaars te maken.
Toen Joris op de eerste twee holes een birdie en een par had gespeeld en ook Sebo flitsend van start was gegaan, leek het er op dat er in onze flight door een aantal van ons flink zou worden gescoord. Helaas voor Joris sloeg hij daarna nog wel heel veel verre drives, maar daar zaten vanaf de derde hole ook veel beerendonkjes tussen. Die leveren niet zoveel punten op.
Omdat Sebo m.n. op de tweede negen holes last kreeg van het syndroom van Linneman ( 1 ) kon hij zijn score van 17 punten op de eerste negen holes niet echt uitbouwen. Hij eindigde met 28 punten.
Mijn vierde flightgenoot Toon speelde weliswaar constant, maar met 10 en 11 punten eindigde hij in de middenmoot. Aangezien ik zelf uiteindelijk met 32 punten binnenkwam was er geen haar op mijn hoofd die er aan dacht dat dat wel eens de winnende score zou kunnen zijn.
Dat bleek het wel te zijn en dat ligt – zie het staatje van Mark dat hij na Liemeer maakte- plusminus drie punten lager dan het langjarig gemiddelde van de winnaars op Nunspeet. Afgezien van de lage scores was het weer goed toeven in Nunspeet: prachtige baan, prettig clubhuis en gezellig om te eten. Dat laatste deden 15 van ons.
Kortom, zoals anderen ook al opmerkten: Nunspeet moet maar weer de openingswedstrijd van het seizoen worden. Hopelijk komen er dan ook meer leden spelen, want 19 deelnemers op zo’n mooie baan was toch wat weinig.
Ernst Seunke
( 1 ) -Dat is een mislukte putt, waar de naamgever van het syndroom de tekst “kutbal, ga nou eens in dat gat” aan toevoegde.
UITSLAG
1 Ernst Seunke 32
2 Willem Vos 30
3 Jary Bollen 29
4 Frank Bakker 28
5 Sebo Woldringh 28
6 Gerard Linnemann 27
7 Ronald Koster 26
8 Wouter de Haan 26
9 Mark Hünneman 26
10 Peter van Essen 25
11 Feddo Kuiper 23
12 Marc Beerendonk 22
13 Antoni Janssen 21
14 Wilfred Mooij 19
15 Hans de Wijs 19
16 Jack van Gelder 18
17 Joris Brüggen 18
18 Lennart van Trigt 17
HUNNEMAN WINT LIEMINDER
Mark Hunneman wint het lijstje van Liemeer, designed by www.thewhitelist.nl met 35 punten, en mag zich een shirt van www.possen.nl laten aanmeten. Tweede werd A3 Reusink, hij mag een smakelijk bordje Indonesisch happen bij Sama Sebo. Derde werd, na een lange lange winterslaap, Hans de Wit. Hij mag weer eens van zijn eigen stash proeven. De Longest en de Neary gingen naar Rein die met twee flessen www.vino-tuyyo.com naar huis rolde. Moet gezegd worden dat de opkomst, het eten en het weer wat magertjes waren. Volgende keer weer Liemeer inplaats van Lieminder.
De eerste wedstrijd van het seizoen is van oudsher een bijzonder moment bij de YGGC. Je ziet al die bekende gezichten en meteen komen de herinneringen aan de – inmiddels negentien (Zie voetnoot1) – voorafgaande seizoenen weer naar boven. Op Liemeer staan we met slechts twaalf (2) man. Dat zouden er dertien zijn, maar Marcel de Wijs ontdekte pas daagstevoren dat het deze zondag Pasen is. En Marcel mag vanwege zijn geloof (4)op Eerste Paasdag natuurlijk niet golfen.
Twaalf man, dat is niet veel. Golfclub Liemeer kampt eveneens met tekorten: de kok (5) is al drie maanden met ziekteverlof. We kunnen kiezen tussen diamanthaas en kabeljauw. Iedereen blijkt later verkeerd te hebben gekozen.
De wedstrijd zelf is een klassieke polderslag (6). Harde wind van links, harde regen van rechts, omklappende paraplu’s (7), overal waterhindernissen en drijfnatte bunkers (8). Het maakt mij niet heel veel uit; ik speel in een flight met Hans de Wit (9) en Michael Dukker en plezier hebben we toch wel. Ook de regen valt uiteindelijk mee (10). Michael levert een erg goede eerste negen af, Hans en ik een uitstekende tweede. Hans eindigt met 31 stableford-punten, ik op 35.
Dat blijkt genoeg voor de winst(11). Rein Akkerman blijkt opeens zowel ver als nauwkeurig te kunnen slaan, en wint daarmee de longest en de neary(14) En zoals het hoort bij de seizoensopening: iedereen blijft eten. Nick van Rossum doet de loting van de matchplay en legt nog maar eens de puntentelling van de Order of Merit(15) uit.
Tot zover het verslag(17) van Liemeer. Veel meer valt er niet te zeggen.
1 De voetnoten zijn speciaal voor degenen die nog niet zo lang lid zijn. De club is op 26
januari 1998 opgericht door Guido Dukker en Jan Otsen. Op 23 juni 2003 gaf de NGF de
bevestiging dat de YGGC officieel als geassocieerd lid was toegelaten.
2 De bezetting was overigens wel zeer sterk. De twaalf deelnemers hebben tot dan toe
gezamenlijk maar liefst 63 POTY-wedstrijden gewonnen(3). En ook nog 6
clubkampioenschappen.
3 Daar hou je dan weer geen rekening mee in je Order of Merit, hè Nick van Rossum, met je
acht pagina’s lange puntentellinguitleg?
4 Marcel gelooft dat hij nog even niet wil scheiden.
5 Bij de eerste en laatste wedstrijd van het seizoen is blijven eten verplicht. Bij de overige
wedstrijden wordt dit zeer op prijs gesteld.
6 Liemeer is overigens een prima baan. Wellicht zou Jack van Gelder het zelfs een ‘echte
aanrader’ vinden(7).
7 Jack twittert.
8 Overigens is Best de enige wedstrijd die vanwege wateroverlast uiteindelijk geen winnaar
opleverde.
9 Drie keer op rij clubkampioen.
10 Wacht maar eens tot we in Schotland op de baan staan.
11 Het gemiddelde van de 10 winnaars van de eerste wedstrijd van de voorafgaande 10
seizoenen is ongeveer 34,3. Dit is het lijstje:
- Wilto Hofman 37 (Nunspeet16)
- Mark Hünneman 35 (Nunspeet)
- Peter Smit 37 (Nunspeet)
- Robbert Jan 36 (Nunspeet)
- E.P. Knüpfer 34 (Nunspeet)
- Rob de Haan 32 (Nunspeet)
- Wybren van Haga 33 (Spaarnwoude)
- Ernst Seunke 34 (Naarderbos)
- Hans de Wit 30 (Naarderbos)
- Rein Akkerman 35 (Wilnis)
We worden normaal gesproken wel beter gedurende het seizoen. Het gemiddelde van de
slotwedstrijd is aanmerkelijk hoger: 38,2. Deze wedstrijd is op Sluispolder(12 en 13). Wederom
het overzicht:
- Adri Ruesink 38
- Robbert Jan de Witte 37
- Erik Smith 32
- Erik Smith 43
- Rein Akkerman 37
- Jan Otsen 35
- Rein Akkerman 39
- Mark Hünneman 36
- Rob de Haan 41
- Jack van Gelder 44
12 In 2012 ging de wedstrijd op Sluispolder niet door.
13 Voor nieuwe leden: op Sluispolder blijven we dus met zijn allen eten.
14 Twee keer won een speler de wedstrijd, de longest en de neary. Jan Sandberg lukte dit op
19 april 2002, Nick van Rossum deed hetzelfde enkele weken later, op 5 mei. Om nieuwe
leden niet in verwarring te brengen: dat ver slaan van Rein is een grap.
15 Dit zal je toch echt zelf aan Nick moeten vragen.
16 We keren dit jaar terug op Nunspeet. Kijkend naar het deelnemersveld vermoed ik dat dit
voor velen gaat aanvoelen ‘als vanouds’. Schrijf je nog snel in zou ik zeggen.
17 De winnaar schrijft het verslag van die dag(18). Dit geldt tevens voor de speeldagen van de
clubkampioenschappen en voor de matchplay. Je stuurt het dan naar Kenneth Kirschner en
die plaatst het op de website. Als traditie hangt dit een beetje in tussen ‘wordt zeer op prijs
gesteld’ en ‘verplicht’. Aspirant-leden raad ik aan om in hun eerste seizoen gewoon niet te
winnen.
18 Dit is niet altijd zo geweest. In de beginjaren schreef bijvoorbeeld Jan Sandberg
regelmatig het verslag.
UITSLAG
1 Mark Hünneman 35
2 Adri Ruesink 33
3 Hans de Wit 31
4 Tonnie van Leeuwen 31
5 Rein Akkerman 31
6 Nick van Rossum 27
7 Michael Dukker 26
8 Jouke Brouwer 24
9 E.P. Knüpfer 23
10 Erik Smith 23
11 Kenneth Kirschner 23
12 Antoni Janssen 22
20TH ANNIVERSARY
De YGGC gaat het 20e levensjaar in en is nog steeds springlevend. Slechts de "Y" staat onder druk. "Gelukkig" worden we steeds iets ouder allemaal en koesteren wij onze gezondheid.
Helaas hebben wij in onze geschiedenis inmiddels afscheid moeten nemen van 4 zeer gewaardeerde leden. Het overlijden van Theo Houtman ligt nog maar net achter ons. Meer dan ooit geldt het credo van Mike Reddering van destijds: carpe diem, pluk de dag.
Ook dit jaar rekenen wij weer op heerlijke golfdagen met zoveel mogelijk aanwezige leden (Michael Tugendhaft heeft wederom een prachtig programma samengesteld).
Wij zullen het seizoen afsluiten met het clubkampioenschap dat op historische golfbanen in Schotland zal worden gespeeld.
Veel plezier
Het Bestuur
En de verslagen 2016 staan hier! (klik)