Pieter Sandberg wint met 36 punten op Spaarnwoude. Wat is dat toch een mooie baan! Edwin Ludwig slaat ver en Nick van Rossum dichtbij. Zij hebben dit toepasselijk gevierd in een toprestaurant met prachtwijnen.

Mazzel
Wat hadden wij afgelopen zondag een geluk. Ten eerste het ongelofelijk mooie weer. Daarnaast de perfecte ontvangst en verdere verzorging door Spaarnwoude en haar personeel. Het eten en de drank was top. Meer dan een golfbaan waardig.
Verder geluk dat niet weer Wilfred won. Dan wordt het wel heel erg saai. Nog meer geluk dat Nick van Rossum slechts tweede werd. Konden we tenminste nog enigszins tijdig aan de dis en niet eerst nog een half uurtje speech aanhoren. Hoe leuk meestal ook.

Zelf had ik natuurlijk de meeste mazzel. Gewonnen met 36 punten. Vorige keer werd ik met 34 punten 11 e. Dus ik had nergens op gerekend. Wat is het toch een raar spel.
Geluk had ik twee of drie keer dat mijn bal centimeters voor het water bleef liggen bij hele slechte slagen. Mazzel was dat ik maar twee keer een bal niet kon vinden terwijl wij hem met de hele flight hadden zien vallen. Dus twee strepen. Voor hetzelfde geld was dat 4 of 5 keer gebeurd.

De baan was perfect. Beetje geel van de zon, goede eerlijke greens. Wat wil een mens nog meer. Top gezelschap in Adri en Hans. Ongeveer dezelfde kwaliteit/handicap en vrolijk en toch geconcentreerd de wat te lang durende ronde gespeeld.
Hans was helemaal in zijn nopjes. Hij vertelde dat een gast een dag eerder een prachtig verslag had geschreven in de YGGC matchplay e-mail. Zo positief. Zo aardig over de baan en alles wat daarbij hoorde. Hij moest er zelfs een beetje van blozen. Al die complimenten.
“Daar de je het voor:” zei hij. “Dat de gasten het maar leuk hebben”
Adri en ik konden slechts bevestigen dat die complimenten terecht waren.

Afsluitend heerlijk en ontzettend gezellig gegeten en vervolgens moe maar voldaan naar huis om Jet het goede nieuws te vertellen. En mijn nieuwe onderbroek te laten zien.
Al met al dus een ouderwetse topdag. Dank allemaal.

Pieter