Oh wat ben ik blij met Chatgpt, anders zat ik iedere keer uren te typen. Nu is het zo gepiept. De sleur slaat een beetje toe bij 3 verslagen in 10 dagen.

Vandaag om 13.30 op de Hoge Dijk gestart met Anthonie en Michael. De eerste is waarschijnlijk de beste putter van de YGGC en de laatste heeft een jaloersmakende verre afslag.

Het regende weer afzeggingen, zelfs een no show, en al dan niet toevallig was er zwaar onweer voorspeld. Maar het regende dus toch niet. Daar liepen we dus in onze survival outfit te zweten.

Het zou dus geen mooi weer worden. Maar dat werd het uiteindelijk wel. Zonnecrème aanbrengen met nog een paar holes te gaan is ook geen goed idee. Maar vooraf inslaan had ik dus beter wel kunnen doen. Op de eerste 3 holes had ik maar liefst 2 puntjes gescoord. Dat had ik beter even op de driving range kunnen doen. Maar ja, ik dacht weer dat ik kon golfen en werd meteen weer met mijn neus op de feiten gedrukt.

Dus vanaf hole 4 was ik kennelijk warm gedraaid en heb ik op de laatste 15 holes 34 puntjes binnengeharkt. Ik verkeerde onterecht in de veronderstelling dat de usual suspects vandaag ook met een dergelijke score binnen zouden komen en dat ik aldus niet zou winnen. Het tegendeel bleek waar.

Gelukkig heb ik goede contacten met de greenkeepers van de Hoge Dijk. Bij Hoge uitzondering waren zij bereid om de greens zodanig te voorzien van ontelbare gaatjes waardoor voor mijn bal een Mooije route naar de vlag werd geprepareerd. Ik had de greenkeepers verteld dat er nogal wat leden met macula degeneratie rondliepen. Die hebben vast de codering van de gaatjes niet herkend. Als je goed keek kon je namelijk zien, dat alle gaatjes gelijk leken, maar dat sommige gaatjes net even meer gelijk waren dan de andere gaatjes. Die gaatjes moest je hebben voor de juiste route naar de vlag.

Op hole 12 bijvoorbeeld hoefde ik buiten de green slechts licht tegen mijn bal aan te tikken en de keurige aangelegde gaatjesroute deed de rest. Hoppah, een parretje met een put van buiten de green. En niemand begreep wat de bedoeling van al die gaatjes in de green was!

De moraal van dit verhaal is dus dat het er niet om gaat wat je kent maar wie je kent.

Greenkeepers bedankt!

PS De neary won Wilfred ook, de longest was voor Peter van Essen.

Wilfred