Het mooie weer heeft Wilfred duidelijk goed gedaan, met 45 stableford punten wint hij de wedstrijd op Zeewolde. Flightgenoot Peter van Essen wordt tweede met eveneens 45 punten. Anton van Broeckhuijsen wint de longest en Sebo Woldringh de neary. Anton heeft hiermee na twee keer mee te hebben gedaan al een longest en een nearest speldje in bezit (speldjes Zeewolde volgen nog).

M.

Kennelijk heeft het nieuwe bestuur na maandenlang vergaderen een nieuwe strategie bedacht. De winnaar krijgt een kleiner lijstje (gelukkig), verder niks, wordt dan persoonlijk gebeld door de nieuwe voorzitter om hem te feliciteren. Daarna wordt hij nog een keer gebeld of hij een verslag wil schrijven. En dan krijgt hij nog een broekzak telefoontje van diezelfde nieuwe voorzitter als hij bij de supermarkt staat af te rekenen. Met dit ontmoedigingsbeleid denk je nog wel eens een keertje na voor je een winnende kaart inlevert. De speech kun je tegenwoordig beter kort houden, want het is best mogelijk dat je vermeende winnaar na de speech (goed gedaan Bas) alsnog gebeld wordt dat hij geen winnaar blijkt te zijn. Je kan beter een kaart met 42 punten (goed gespeeld Wouter) inleveren, dan weet je tenminste zeker dat je niet wint. Maar dat allemaal ter zijde.
Om deze overwinning te duiden moet ik ver terug. Een jaar of 20 geleden ben ik met golf begonnen. Zolang heb ik er over gedaan om mij de slag volstrekt verkeerd aan te leren en in te slijpen. Te gierig als ik ben, mijn vader had een groentewinkel, heb ik nooit echt goed les genomen.
Nu heb ik dus deze hele winter iedere week les gehad, met het gevolg dat ik al maandenlang niet meer dan 20 punten scoor op 18 holes. Kut-golfschool.
Na de verkoop van Geijsel Kroon ben ik links en rechts, met wisselend succes, een beetje gaan deelnemen in start ups en dergelijke. Eén van de deelnemingen, een rondvaartbootjes bedrijf, wilde een ticket winkel op het Max Euweplein openen en daartoe kochten wij een souvenirwinkeltje, Living Colours. Het jonge management had haar hand overspeeld en had en nam geen tijd om deze winkel goed te leiden. Lang verhaal kort, uiteindelijk stond ik daar de ramen te lappen. Het winkeltje heb ik vervolgens maar in zijn geheel gekocht, want hoe moeilijk on het zijn…. Net als golf trouwens.
Omdat ik het winkeltje mijn hobby noem, is het geen probleem dat ik er (nog) geen geld verdien. Ennuh, met Koningsdag trek ik dat wel ff recht, toch?
Weer een onderschatting. Gevolg is dat vlak voor Koningsdag de dozen met oranje troep tot in mijn slaapkamer staan opgeslagen en dat dat dan allemaal in dezelfde week naar het Max Euweplein moet. Op en na Koningsdag meer van hetzelfde maar dan in omgekeerde volgorde. Ik heb mij suf gesjouwd. Omdat ik de jongste niet meer ben kreeg ik de rekening in de vorm van een rug die mij duidelijk aangaf dat ik dit niet meer moet doen. En wat doe je dan?
4 fysio’s gebeld, maar niemand nam op of woonde nog in de omgeving. Toen ik voetje voor voetje, onder de pijnstillers door mijn buurtje liep zag ik bij een sportcentrum dat daar ook een fysiotherapeut aanwezig was. Ik, hup (nou ja, hup..) naar binnen. En binnen ging de hemel open. Daar zat ze. Ik noem haar maar even M., omdat ik een beetje bang ben dat een aantal YYGC leden na lezen van dit stukje ook spontaan rugklachten krijgt.
Mooier dan M. zie je ze zelden. Ik vertelde M. over mijn vermeende oorzaak van mijn rugklachten. De schat zei dat ik meteen mocht komen liggen en ze begon mij te strelen, pardon, te masseren.
Ook door haar gouden vingertjes nam mijn bloedruk een vlucht waarmee mijn rugklachten binnen een half uur fors minder werden. De volgende dag mocht ik gelukkig weer terugkomen. Gelukkig lig je bij zo’n massage op je buik. Want volgens M. ligt de oorzaak van mijn rugklachten heel laag in mijn rug. Daar besteedde zij dan ook lekker veel aandacht aan.
Maar wat heeft dit alles nou met mijn overwinning te maken?
Nou, afgelopen maandag was ik blij dat er geen dopingcontrole was. Want ik zat nog onder de dope
van de pijnstillers. Maar dat in de combinatie met de gedachte aan M. en het feit dat ik van de restant rugpijn niet buiten de baan mijn bal kon oprapen, deed mij heel behoudend spelen. En dat moet ik dus vaker doen.
Ik dank mijn flightgenoten Peter en Alfons voor de gezellige middag en jullie voor het lezen.

Groet van Wilfred